ترک

قلعه کرشاهی از بناهای بازمانده عهد مغول بوده است. لشکریان مغول با این تفکر که پس از چند روز مقاومت و اتمام آب و غذا تسلیم می ‌شوند، دست به محاصره قلعه می زنند. اما دژ دفاعی کرشاهی با هوش و ذکاوت معماران ایرانی دقیقا در جایی از کویر بنا شده است که از سطح زمین کمترین فاصله را با سفره های آب زیر زمینی دارد. در آن زمان، جنگجویان بعد از حفر کمتر از ۵ متر به آب رسیده‌ اند و پس از گذشت چندین روز از طریق تونل هایی که به خارج از قلعه حفر شده بود به دشمن شبیخون زدند و مغولان را از پای در می آورند. با دنبال کردن ادامه مطلب و مجله مستر بلیط می توانید اطلاعات بیشتری را درباره قلعه کرشاهی به دست آورید.

گرچه كمابیش كلیه مردمان و گروه‌های قومی جهان انسانی سازندگان و خوانندگانی دارند كه از ناداری نمونه با «عاشق»های ما مقایسه می‌شوند، اما ما عاشق‌های تركان را با آن گروه سازندگان دوره‌گرد، دیگر می‌پنداریم و این تشبیه را ناروا می‌‌انگاریم.
امثال و نظائر عاشق‌های آذربایجان در میان اقوام گوناگونِ تُرك، با نام‌های «عاشوق»، «عاشّیق»، «بامسی»، «باكسی»، «بخشی»، «اوزان» و ... به ساز و نوا مشغول و مشهور بوده‌اند و اقوام و ملل غیر تُرك نیز عاشق را با همین مشخصات و گاه با همین نام و گاه با نام‌های دیگر دارند.

ساکنان اولیه بین النهرین معتقد بودند که حیات، آفریده یک رب النوع است

نژاد و دین ساکنان ایران قبل از ورود آریایی ها
مطالعاتی که بر روی استخوان های ساکنان قدیمی ایران انجام شده، نژادهای کاملاً همانند و یکسانی را نشان نمی دهد. از یک سو ظاهراً پیش از ورود آریایی ها دو نژاد از انسان صورت مستطیلی (انسانی که طول جمجمه اش تقریباً یک چهارم از عرضش بیشتر است) در ایران زندگی می کرده اند. آنها دو شاخه از نژادی به نام مدیترانه ای (بحرالرومی) بوده اند. از سوی دیگر نیز می توان به عیلامی ها اشاره کرد که پوست سیاهی داشتند و احتمال دارد که از دره سند به ایران آمده باشند.

معروف‌ترین پیشوای لولوبیان، ملکه آنوبانی‌نی بوده‌است

لولوبیان قومی باستانی در ایران بودند که از حدود ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد در سرزمینی واقع در آذربایجان و قسمتهایی از کردستان سکونت داشتند و بیش از دو هزار سال در این نواحی زیستند. لولوبیان در اواخر دوران خود دارای حکومت شده و با برخی از همسایگان خود در جنگ بوده‌اند.

چمدان‌های امروزی دارای خصوصیات متنوعی هستند که بر حمل و نقل و حفاظت از وسایل تأثیرگذار است. نباید فراموش کنید هر چقدر متعلقات یک چمدان بیشتر باشد وزن آن سنگین‌تر خواهد بود.

درکتاب لغات الترک محمود کاشغري پرخوان به معني بت و صنم آمده ‌است.

آيين پرخواني ريشه در حوادث تاريخي دارد که منتسب به بريدن درخت خشکيده ‌است و صداي اره را که مشابهت به بوقان يا باگان، به معناي کافر و شمن دارد، از دو تکوازه"پاک" (بغ فارسي) و" ان"به معناي خدا پرست، گرفته شده است. صدايي که از ته گلو برمي‌خيزد. بوقان در دوران‌هاي مختلف به پرخوان تغيير يافته است.

شاید فکر کنید که سیاست «اختلاف بینداز و حکومت کن» محصولی انگلیسی برای حکام جبار تاریخ بوده است لیکن اینگونه نیست بلکه، این ترفند ساخته و پرداخته ذهن مستبد می‌باشد و نیازی به فراگیری و آموزش ندارد.

بازيها و ورزش‏هاي محلي آذربایجان

بازي‏هاي سنتي و محلي هر منطقه درجهان ريشه در فرهنگ و نگرش جامعه شناسي و مردم شناختي مردمان آن منطقه دارد. به عبارت ديگر بخشي از اندوخته هاي فرهنگي در منطقه از بازي‏هاي محلي و سنتي آن منطقه ريشه مي‏گيرند.

مراسم شب‌های قدر

هر یک از اقوام ایرانی از کرد و بلوچ و فارس وعرب و ترک و ترکمن و لر و گیلکی و قشقایی و... در شب‌های قدر دارای آداب و آیین‌های ارزشمند و پرجاذبه‌ای هستند که آشنایی با آن‌ها خالی از لطف نیست.

آموزش رقص

آموزش رقص

مردم ایران چه نژادهایی دارند؟
پيش از ورود و استقرار آريايي ها،‌ نژادهاي بومي اي در ايران زندگي مي كردند. از جمله اين نژادها مي توان به نژادهاي مديترانه اي، ‌استراليايي،‌ نگرويي و حامي اشاره كرد. اقوام عيلامي،‌ كاسي،‌ لولويي،‌ كادوسي و تپوري از اقوام مربوط به اين نژادها بودند. ورود اقوام بيگانه مانند اقوام هند و اروپايي،‌ سامي،‌ عبري،‌ توراني،‌ گرجي و چركسي موجب افزايش تعداد نژادها در ايران شد.

آذربايجان غربى همواره زيستگاه مجموعه‌اى از اقوام و فرهنگ‌هاى مختلف بوده است. هريک از اين اقوام و فرهنگ‌ها به‌نحوى در هم تأثير گذاشته و از همديگر متأثر گشته‌اند. وجود مساجد، کليساها و ويرانه ٔ آتشگاه‌ها، گوياى بخشى از تاريخ مذهبى آن است. تشيع در اروميه و شهرهاى شمالى و تسنن در نواحى جنوبى استان از مذاهب عمده به شمار مى‌روند. ساير اقليت‌هاى آشورى و ارامنه به کليساهاى مسيحى وابسته‌ هستند .

لباس محلی به لباسی گویند که افراد بومی یک منطقه می‌پوشند. این لباس معمولاً برگرفته از آداب و رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه است. كشور ایران به دلیل قدمت بالا و گذشته ای سرشار از فرهنگ غنی، از جمله كشور هایی است كه در هر نقطه آن قومیت و فرهنگ منحصر به فردی را می توان دید. تجمع اقوام در ایران از نشانه های وحدت ملی و یك دلی همه اقوام با همدیگر است

قشقائی یکی از دو ایل بزرگ و کهن ایران زمین است (ایل بزرگ دیگر بختیاری است.) بـیشتر ایل قـشـقایی در استان فارس ساکن هستـند. بسیاری از آنها هنوز بصورت سیار در فصول مخـتـلف سال از یـیلاق به قـشلاق کوچ می کنند. قـشقایی‌ها همچـون بسیاری دیگر از اقلیتهای نـژادی، ترک تبار هستـند. اینان قومی دلیرند که شکست دادن و تسلیم کردنشان کاریست بسیار مشکل. یكی از مناطق مهم عشایری ایران, استان فارس می‌باشد و بزرگترین ایل ایران (ایل قشقایی) با شش طایفه در فارس به كوچ روی ادامه می‌دهند. علاوه بر ایل قشقایی ایل خمسه و ایل محسنی و همچنین طوایف كوچكتری به زندگی عشایری خود در فارس ادامه می‌دهند.
ایل قشقائى یکى از ایلات مهم ترک زبان ایران است. مرکز اصلى این ایل فارس است. قشقائى‌ها در دوره‌هاى مختلف به‌تدریج به این سرزمین کوچیده و در آن ساکن شده‌اند. عشایر ترک‌زبان در سراسر ایران پراکنده هستند. استقرار ایلات ترک در مناطق گوناگون ایران در دوران سلجوقیان، مغولان، تیموریان و صفویه شدت یافته است. پاره‌اى از مورخان مسکن اصلى ایل قشقائى را آذربایجان و تبریز مى‌دانند, ترانه‌هاى فولکوریک قشقائى‌ها هم این نظر را تأئید مى‌کند.